من ازاینکه به یه بچه به چشم معلمم نگا کنم متنفرم.

از کنار اومدن با چیزائی که راه حلی واسه خلاص شدن ازشون ندارم،

از عادی رفتار کردن در برابر کسی که هر ثانیه در مقابلش از درون فرو میریزم،

از نگاه کردن تو آینه،

ازینکه باید این کتابای لعنتی و مسخره رو به چشم پله واسه رسیدن به هدفم ببینم،

ازینکه هر شب مامان نماز میخونه و وقت نداره تا دوکلمه باهام حرف بزنه،

از بچه مدرسه ای بودن، ازینکه نشد خودمو ازین دوره ای که همیشه ازش متنفر بودم نجات بدم متنفرم.