سرو ته

شیما دیوونه یه پست زده که من با این که با فلان چیز مخالفم اما فوت بابای این یارو رو به طرفداراش تسلیت میگم.

میدونی درس مثل چی میمونه؟ مثل اینکه من دهه ی فجر یا یه همچین وقتی بیام بگم من با این که از خمینی خوشم نمیاد ورودشو به مملکت تبریک میگم. یا چه میدونم بعثت پیامبرو بیام به همه تبریک بگم.

میدونی یعنی میخوام بگم مسئله اصن این نیس که قبول داشتن یه چیزی خوبه یا بده. مسئله اینجاس که آدم باید دست کم یه ذره سر و ته داشته باشه. اگه یه چیزو قبول نداری نداشته باش دیگه. دیگه تبریک میگم و این چیزا رو بیخیال شو. بابای طرف مرده؟ خوب مرده که مرده به یه ورت. تسلیت معنی نداره ...

فک کن این خدا یه بار صدای ما رو بشنوه بزنه دور از جون این سید خراسانی بمیره. خوب تو همه جای من عروسیه. دیگه نمیام تسلیت بگم که.

اصن بحث تبریک و تسلیتم نیستا. بحث سروتهه که خوبه آدم داشته باشه. حالا اولش گفتم شیما فردا میاد فحشو میکشه به جونمون. منظورم به تو نیس فقط. من باب مثال عرض کردم!!!